رابطه اسیدی سرچشمه تمام مشکلات زناشویی

رابطه زناشویی موفق

رابطه زناشویی بر 4 مورد استوار است. درست مثل پایه های یک میز که باعث ایستادن میز می شود، زندگی هم بر این 4 مورد استوار می شود:

• اول مسائل عاطفی، یعنی بیان احساسات.
• دوم تفکر، به این معنا که زن و شوهر چقدر با یکدیگر همفکری می کنند.
• سوم روابط زناشویی.
• چهارم مسائل اقتصادی.

با توجه به این تعریف پایه رابطه زناشویی هر فرد می تواند نسبت به دیگری قوی تر یا ضعیف تر باشد. البته ناگفته نماند در این بین نیازهای خودآگاه و ناخودآگاهی هم وجود دارند که خیلی مهم هستند.

نیاز خودآگاه و ناخودآگاه چیست؟

بعضی از نیازها خودآگاه هستند، مثل ارتباط جنسی یا تفریحات مشترک و برخی دیگر ناخودآگاه هستند، مثل نیاز به امنیت. همه افراد دوست دارند امنیت داشته باشند، اما فردی که در کودکی کنار والدینش احساس امنیت را تجربه نکرده، دوست دارد با همسر خودش این امنیت را به دست بیاورد، آن هم به هر قیمتی حتی با کنترل گری شدید. در واقع، ناامنی باعث کاهش اعتماد به نفس او شده و او اعتماد به نفس نداشته خود را با کنترل کردن فرد مقابلش جبران می کند و -رابطه به اصطلاح "اسیدی" از همین جا آغاز می شود.

رابطه اسیدی چیست

رابطه اسیدی اغلب از افرادی سر می زند که اعتماد به نفس پایین یا ترس از دست دادن دارند یا شخصیت های وابسته ای هستند. این افراد هر کاری می کنند که طرف مقابلشان را نگه دارند؛ از ارتباط جنسی افراطی گرفته تا حل مسائل مالی و...

درنهایت رفتار زن و شوهر ها با یکدیگر باعث می شود نظم زندگی شان به هم بخورد و از تعادل خارج شود. این رابطه ها به رابطه های بیمارگونه تبدیل می شود و فردی که اعتماد به نفس ندارد یا ترس از دست دادن دارد، حتی گاهی همسرش را ناخودآگاه به زنجیر می کشد و راه نفس کشیدن را به واسطه کنترل گری زیاد بر او می بندد. حتی گاهی این افراد به علت ترسی که دارند هر نوع تحقیر و توهینی را هم تحمل می کنند که مبادا همسرشان را از دست بدهند، چون احساس امنیت ندارند و اضطراب همه وجودشان را گرفته است.

عشق و توجه زیاد می تواند در یک رابطه مخرب باشد؟

بله، معمولا افراد وابسته و مضطرب حتی وقتی ازدواج می کنند، همچنان نگران رابطه و زندگی زناشویی خود هستند، بدون اینکه مورد عجیب یا مشکوکی رخ داده باشد! طبیعی است که زندگی کنار چنین همسری با این حد از وسواس و نگرانی، اول از همه شریک زندگی را ناراحت می کند و اتفاقا همین نگرانی های بی مورد، باعث دلزدگی همسر می شود.

این افراد باید بدانند برای حفظ همسر و زندگی مشترک باید دست از نگرانی بردارند و زمانی برای تنفس به همسر خود بدهند. به یاد داشته باشید هر چیزی اندازه و میزانی دارد و بیش از اندازه اش خوب نیست.اگر احساس ناامنی در شما بسیار شدید است، باید با متخصص مشورت کنید و رابطه خود را بهبود ببخشید.

متاسفانه خیلی از همسران وقتی مشکلی با یکدیگر دارند به جای صحبت کردن با هم شروع به قضاوت کردن یکدیگر می کنند. در این شرایط چه باید کرد؟

زمانی که سوالی در ذهن ایجاد می شود، به جای فرضیه سازی و تلاش برای یافتن پاسخ در ذهن، باید "در دنیای واقعی" دنبال پاسخ سوال گشت. طبیعتا می توان اول از کسی که این سوال را مطرح کرده، پرسید.

البته ممکن است این روش جواب ندهد چون گاهی دلایل ناخودآگاه یا زخم هایی وجود دارد که نیاز به بهبود و ترمیم دارد. اینکه فکر کنید اولین نتیجه گیری شما درست است، خطاست. این مساله باعث می شود دیگر دنبال جواب اصلی نروید و مشکلات از همین جا شروع می شود.

زن و شوهرها چگونه می توانند به هم محبت کنند؟

باید بدانید کسانی که با خود مهربان نیستند و وجودشان آکنده از سختی هاست، نمی توانند با دیگران نیز مهربان باشند. برای اینکه بتوان محبت را نثار دیگران کرد، باید به خواسته ها، نیازها و دغدغه های آنها توجه داشت. گفت و گو  زمانی صمیمانه و عاطفی خواهد بود که صرفا به رد و بدل کردن اطلاعات پرداخته نشود، مثلا "فردا ساعت چند برمی گردی؟"، "حتما میوه بخری"، "مراقب بچه ها باش" و... این صحبت های روزمره ظاهرا گفت و گو است، اما فضای صمیمانه ایجاد نمی کند.

گفت و گوی صمیمانه بار عاطفی دارد و با درک عاطفی و هیجان همراه است و یکی از نیازهای اساسی انسان هاست. سعی کنید شنونده خوبی باشید و نسبت به سخنان طرف مقابل واکنش های مناسب نشان دهید. یادتان باشد چشم پوشی از خطاها باعث می شود، صفا و صمیمیت در فضای خانواده حاکم باشد. آگاهانه اشتباهات همدیگر را نادیده بگیرید و آگاهانه ببخشید و عفو کنید. همه ما همیشه نیازمند نوازش های عاطفی هستیم، پس به نیاز هم احترام بگذاریم.

 گاهی یکی از طرفین آنقدر برای دیگری مایه می گذارد که بالاخره خسته می شود و حس قربانی بودن پیدا می کند. در این شرایط چه باید کرد؟

رابطه ای که در آن، فرد بیش از آنچه به دست می آورد، از خود مایه می گذارد تا جایی که گاهی احساس می کند این رابطه به کلی یکطرفه شده و فقط یک نفر با از خودگذشتگی، مدام در تلاش برای جلب رضایت و برآورده کردن نیازهای فرد دیگر است، رابطه سالمی نیست. این افراد پس از مدتی، دیگر آن شور و نشاط عاشقانه اولیه را نخواهند داشت زیرا از نشاط درونی خود، غافل شده اند. این زن و شوهرها بهتر است در چنین شرایطی به متخصص مراجعه کنند تا او براساس نوع شخصیت و شرایط آنها بهترین راه را نشان دهد.

رابطه دوستانه بین همسران

چنین رابطه ای مبتنی بر شناخت و به گونه ای محترمانه و توام با محبت است. برخلاف عشق های آتشین، این روابط ممکن است بسیار کند پیشروی کنند، اما بسیار مستحکم هستند. نکته مهم این است که نباید فراموش کنید رفاقت و تفاهم در زندگی مشترک لازم است، ولی کافی نیست و زن و شوهر علاوه بر این نوع رفاقت و دوستی، باید گاهی اوقات با جرقه هایی از احساسات و تمایلات، آن را زیباتر و هیجان انگیزتر کنند.

چرا رابطه های اسیدی سال ها طول می کشد و طرفین شکایتی ندارند؟

چون یکی از طرفین بدبینی اش را به پای عشق می گذارد و دیگری هم آن را می پذیرد و پیش خود فکر می کند همسرش او را بیش از اندازه دوست دارد بنابراین او را کنترل می کند یا مثلا همسر شخصیت وابسته ای دارد و اصلا به این کنترل نیاز دارد. به همین علت هر دو این وضعیت را پذیرفته اند و زندگی شان ادامه پیدا می کند، اما زمانی که کوچک ترین بحرانی این تعادل را به هم بزند، قطعا مشکل پیش خواهد آمد.