علت خجالتی بودن شدید کودکان
خجالت کشیدن یکی از عاطفه های انسان است و یک ارتباط نزدیکی با اضطراب دارد.خجالت کشیدن نوعی اضطراب است که منشا آن اعتماد به نفس پایین است.ویژگی های یک کودک خجالتی این است که نمی توانند به صورت عادی صحبت کنند.در ادامه با خجالت کودک و راه های تشخیص خجالت و دلایل آن آشنا شوید.
خجالت یکی از عواطف بشر است که ارتباط نزدیکی با اضطراب دارد.در واقع خجالت نوعی از اضطراب به شمار می رود که منشا آن اعتماد به نفس ضعیف است. فرد خود را در مقایسه با دیگران دست کم می گیرد و همیشه تصور می کند کارهای او مورد نظر و توجه اطرافیان است.
این دسته از کودکان نمی توانند به صورت عادی صحبت کنند. آنها از ابتدا از اطرافیان و همسالان خود کناره گیری می کنند و مدام به والدین و آشنایان خود می چسبند. کودکان خجالتی همواره نشانه هایی از اضطراب ، دستپاچگی ، تپش قلب ، لرزیدن صدا و ناتوانی در انجام کار دارند.
گاهی اوقات خجالتی بودن در ذات و سرشت کودک نهفته است، یعنی منشا آن زیستی بوده و به صورت ژنتیکی منتقل شده است، اما در همه موارد خجالتی بودن زمینه ارثی ندارد و گاهی زمینه های ارثی با عوامل محیطی تقویت می شود که از جمله این عوامل می توان به تجربه های کودک، یادگیری از محیط و سرکوب اعتماد به نفس توسط بزرگترها اشاره کرد.
والدین باید محیط آرام ایجاد کرده و به کودک فرصت شناخت استعدادهای خود را بدهند. کودک باید کارهای مورد علاقه اش را حتی درصورت اشتباه بودن، تحت نظارت والدین انجام دهد و به آهستگی اشتباهاتش را اصلاح شود. سرکوب هیجان ها، ایراد گرفتن و نکته سنجی زیاد، سبب بروز، افزایش و تداوم خجالت در کودک می شود.
پدر و مادر مضطرب و خجالتی که خود از اجتماع دوری می کنند مستعد پرورش کودکان خجالتی هستند، زیرا کودک با الگوبرداری از والدین، موقعیت های اجتماعی را ترسناک می پندارد. همچنین کودکانی که در طفولیت به مجالس عمومی برده نمی شوند، وقتی بزرگ می شوند افراد خجول و کمرویی هستند. بعضی از پدرومادرها به قدری به کارهای خود مشغولند که همواره کودک را از انجام کارهای مورد علاقه اش باز می دارند تا بتوانند با خیال راحت به کار خود بپردازند. کودک پس از مدتی به این شیوه عادت می کند و در نتیجه کمرو می شود.
والدین باید کودک را به خاطر هربار تلاش مثبت، تشویق کنند تا او پیشرفت کند. مسئولیت را متناسب سن به آنها محول کنند و بابت تلاش شان و نه نتیجه حاصل شده، کودک را مورد حمایت قرار دهند. اگر خجالت در کودکی درمان نشود، اثرات آن به شکل ناتوانی در استفاده از توانمندی های ذهنی و عملی، مخفی کردن استعدادها و شرم از حضور در اجتماع در سنین بزرگسالی بروز می کند. اگر اضطراب های کودک خیلی شدید باشد، علاوه بر راهکارهای غیردارویی، می توان از درمان های دارویی هم استفاده کرد.