رفتار با بچه اول هنگام تولد بچه دوم

1. حداقل فاصله سنی بین دو فرزند
2. تغییرات رفتاری بچه اول
3. توضیح مسائل پزشکی به بچه اول
4. عدم کم توجهی به بچه اول
5. به بچه اول خود مسئولیت بدهید
6. بچه دوم را از بچه اول دور نکنید

حداقل فاصله سنی بین دو فرزند

اگر فاصله سنی بین بچه اول و بچه دوم کمتر از سه سال باشد، ممکن است فرزند اول از لحاظ روانی آسیب جدی ببیند.این مسئله بسیار واضح است که مادر به علت بارداری و تولد فرزند دوم قطعا از لحاظ عاطفی و تغذیه نمی تواند توجه کافی به فرزند اول داشته باشد و باعث می شود که فضای مناسب برای رشد فرزند اول نباشد.

حال به فاصله سنی فرزند اول و فرزند دوم سه سال به بالا نگاه می کنیم، فرزند اول رشد فکری داشته است و باعث می شود مادر با مشکلات کمتری بچه دوم را به دنیا بیاورد. البته این قضیه هرگز فراموش نشود که حسادت یکی از موارد طبیعی بچه اول می باشد که ناخود آگاه به وجود می آید، که نوع رفتار والدین می تواند این موضوع را کنترل کند.

تغییرات رفتاری بچه اول

بیشتر بچه ها بعد از بدنیا آمدن فرزند دوم دچار تغییرات رفتاری خواهند شد که مقدار این تغییرات به شخصیت کودک و رفتار والدین می تواند مثبت یا منفی باشد.

واکنش های منفی بچه اول در زمان تولد بچه دوم، لجبازی، پرخاشگری، حسادت، ترس از جدایی از مادر است که بروز این رفتار ها طبیعی است و اینجا وظیفه والدین است که این مشکلات را حل کنند. همچنین در برخی موارد اختلال غذایی ، خواب کودک و آسیب به نوزاد نیز در رفتار بچه اول مشاهده شده است.

یکی از بهترین کار های والدین قبل از تولد بچه دوم این است که درباره تغییری که قرار است در جمع خانواده آنها اتفاق بیفتد صحبت کنید. به بچه اول باید بفهمانید که باید نقش یک فرزند بزرگتر را برای خواهر یا برادر خود ایفا کند.

توضیح مسائل پزشکی به بچه اول

به فرزند اول خود توضیح بدهید که زمانی که به پزشک مراجعه می کنید به علت بیماری نیست، بلکه مادر باردار است و باید برای چک کردن نوزاد داخل شکمش به پزشک مراجعه کند.این کار باعث می شود نگرانی های بچه اول کم شود.
از کارهای خوبی که می توانید انجام دهید این است که در برخی از روزها که به پزشک مراجعه می کنید فرزندتان را با خود ببرید تا بتواند به صدای قلب جنین گوش دهد یا حتی او را از طریق دستگاه سونوگرافی ببیند.قطعا بعد از دیدن این موارد سوالات زیادی را در ذهن خود می پروراند که می توانید به ان سوالات پاسخ دهید.

عدم کم توجهی به بچه اول

در زمان ورود بچه دوم، نباید به کودک اول خود کم توجهی کنید،بلکه به کودک خود درباره نقش خوب آن و کمک هایی که می تواند داشته باشد صحبت کنید. حتما زمانی که برای نوزاد خود وسایل یا لباسی می خرید و یا اتاقی فراهم می کنید، این کار را متقابل برای بچه اول خود هم انجام دهید تا حس کند او به اندازه نوزاد جدید مهم است.

به بچه اول خود مسئولیت بدهید

سعی کنید که به بچه اول خود صحبت کنید و شرایط بعد از زمان تولد بچه را برایش بگویید تا بداند که چه شرایطی قرار است ایجاد شود.از جمله کارهایی که می توان انجام داد سهیم کردن کودک در مراقبت و نگهداری فرزند دوم است.سعی کنید بچه اول را در تولد فرزند دوم سهیم کنیم و مسئولیت هایی را به آن بدهید.به عنوان مثال از کودک در چیدمان اتاق فرزند دوم کمک بخواهید تا احساس حسادت را به حداقل ممکن برسانید.

بچه دوم را از بچه اول دور نکنید

برخی از والدین با این تصور که فرزند اول ممکن است به فرزند دوم آسیب برساند، فرزند دوم را از او دور نگه می دارند،پس هرگز بچه اول را از بچه دوم دور نکنید.

اینجا نقش مادر پررنگ می شود و باید نوع ارتباط بچه اول با بچه دوم را مدیریت کند.به این صورت که به کودک اول مسئولیت هایی را برای مراقبت از فرزند دوم بدهد تا تعادل برقرار شود.

بعد از یک سالگی هر دو فرزند را در یک اتاق بخوابانید زیرا باعث می شود حس حسادتی که در این یک سال داشته است فروکش کند. فرزند دوم تا یک سالگی پیش پدر و مادر می خوابد و این باعث شده است که حس حسادت در فرزند اول برافروخته شود.

البته بهترین کار این است که برای فرزند اول شفاف سازی کنیم و برایش توضیح دهید که در چند ماه اول به دلایلی فرزند دوم باید کنار والدین بخوابد.