آنتی بیوتیک برای عفونت باکتریایی

به طور قطع هر فرد در طول زندگی خود یک بار آنتی بیوتیک مصرف کرده است. آنتی بیوتیک ها یکی از پر مصرف ترین و مهمترین داروهای درمان پزشکی است. به طور قطع درک دنیای وسیع آنتی بیوتیک ها کار ساده ای نیست، زیرا هر آنتی بیوتیک می تواند طیف زیادی از عفونت ها را شامل شود.

هیچ آنتی بیوتیکی وجود ندارد که بتواند هر نوع عفونتی را درمان کند. آنتی بیوتیک ها به طور خاص عفونت های ناشی از باکتری ها مانند استرپ را درمان می کنند و یا باکتری ها را از بی می برند و یا از تولید و رشد آن جلوگیری می کنند. آنتی بیوتیک ها در برابر هر نوع عفونت مانند ویروسی عمل نمی کنند.

آنتی بیوتیک های پر مصرف عمومی برای عفونت باکتریایی شامل آموکسی سیلین، داکسی سایکلین، سفالکسین، سیپروفلوکساسین، کلیندامایسین، مترونیدازول،آزیترومایسین، آموکسی سیلین، لووفلوکساسین می باشد.
آنتی بیوتیک را چگونه تجویز می شود

آنتی بیوتیک ها مخصوص نوع باکتری تحت درمان مورد استفاده قرار می گیرد و معمولا اگر آنتی بیوتیک به درستی استفاده شود بدون عوارض جانبی و بی خطر است. با این حال آنتی بیوتیک ها نیز مانند سایر داروها می توانند باعث عوارض جانبی شوند که ممکن است آزاردهنده یا جدی باشد و در برخی موارد تهدید کننده زندگی باشد.

در نوزادان، افراد مسن و در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی یا کبدی و در زنان باردار و شیرده و در بسیاری از گروه های دیگر بیماری برخی آنتی بیوتیک ها یا منع مصرف دارند و یا نیاز به تنظیم دوز های آنتی بیوتیک تجویز شده می باشد.

پزشکان با توجه به شرایط بیمار، داروهایی که بیمار مصرف می کند، سن بیمار و وزن آن آنتی بیوتیک صحیح و دوز آن را تعیین می کنند.

چه زمان باید آنتی بیوتیک مصرف کرد

آنتی بیوتیک ها در همه موارد و همه عفونت ها انتخاب درستی نیستند، چرا که برخی افراد سرخود به علت سرما خوردگی، سرفه، گلودرد، آنفولانزا یا سینوزیت حاد آنتی بیوتیک مصرف می کنند. آنتی بیوتیک ها فقط برای درمان عفونت های باکتریایی تجویز می شود و عفونت های ویروسی را درمان نمی کند. برای درمان عفونت های ویروسی نیازی به مصرف آنتی بیوتیک نیست، زیرا سیستم ایمنی بدن معمولا شروع به کار کرده و با ویروس مبارزه می کند. در واقع استفاده از آنتی بیوتیک برای عفونت های ویروسی می تواند خطر مقاومت آنتی بیوتیکی را افزایش دهد و فرد بیمار را در معرض خطر عوارض جانبی قرار می دهد.

اگر باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک مقاوم شوند نمی توانند به طور کامل توسط آنتی بیوتیک مهار یا از بین بروند، حتی اگر داروها اثر کرده باشند. به همین خاطر انتی بیوتیکی که پزشک برای شما تجویز می کند را به فرد دیگری معرفی نکنید و یا آنتی بیوتیکی که قبلا برای بیماری خود استفاده کردید دوباره مصرف نکنید.

آنتی بیوتیک های عمومی برای عفونت باکتریایی

آنتی بیوتیک های پر مصرف عمومی برای عفونت باکتریایی شامل آموکسی سیلین، داکسی سایکلین، سفالکسین، سیپروفلوکساسین، کلیندامایسین، مترونیدازول،آزیترومایسین، آموکسی سیلین، لووفلوکساسین می باشد.

انتخاب آنتی بیوتیک به این بستگی دارد که بیمار به کدام عفونت باکتریایی مبتلا شده است. دلیل این امر انست که هر آنتی بیوتیک فقط در برابر باکتری های خاصی موثر است. به عنوان مثال اگر مبتلا به ذات الریه هستید ، پزشک می داند که انواع باکتری ها به طور معمول باعث بیشتر موارد ذات الریه می شود. پزشک آنتی بیوتیک را انتخاب می کند که به هبهترین وجه به این نوع باکتری ها مقابله کند.

البته عوامل دیگری نیز در انتخاب نوع آنتی بیوتیک وجود دارد که شامل موارد زیر است:

• شدت عفونت
• عملکرد کلیه ها و کبد
• دوز مصرف
• داروهایی که استفاده می کنید
• عوارض جانبی آن
• سابقه آلرژی به آنتی بیوتیک خاص
• بارداری یا شیردهی
• الگوی مقاومت در برابر آنتی بیوتیک

کلاس آنتی بیوتیک های پر مصرف برای عفونت باکتریایی

بیشتر آنتی بیوتیک ها در کلاس های آنتی بیوتیکی جداگانه ای قرار دارند. کلاس آنتی بیوتیک گروهی از داروهای مختلف می باشند که دارای خواص شیمیایی و دارویی مشابه هستند. ممکن است ساختار های شیمیایی آنها قابل مقایسه باشند و ممکن است باکتری های مشابه را از بین ببرند.

پنی سیلین ها

نام دیگر این کلاس آنتی بیوتیک بتا لاکتام است که با اشاره به فرمول ساختاری آنها ذکر می شود. برخی از پنی سیلین های مقاوم در برابر پنی سیلیناز مانند اگزاسیلین به خودی خود در برابر آنزیم های بتا لاکتاماز خاص مقاوم هستند.برخی از داروهای این کلاس از آنتی بیوتیک ها شامل:

• آمپی سیلین
• پنی سیلین وی
• دیکلوکساسیلین
• آموکسی سیلین

تتراسایکلین ها

تتراسیکلین ها برای بسیاری از باکتری ها تجویز می شود و بیماری هایی مانند اکنه، عفونت های ادراری، عفونت دستگاه روده، عفونت های پشمی، بیماری های مقاربتی و سایر عفونت های باکتریایی را درمان می کنند.

• داکسی سایکلین
• تتراسایکلین
• ماینوسایکلین
• دمکلوکلایکلین

سفالوسپورین

سفالوسپورین 5 نسل از آنها تولید شده اند و با افزایش پوشش گسترده در سراسر کلاس شامل عفونت های گرم منفی، نسل های جدید با ساختار به روز شده برای پوشش گسترده تری از باکتری های خاص توسعه یافته اند. سفالوسپورین ها باکتری ها را از بین می برند و به روشی مشابه پنی سیلین ها عمل می کنند. سفالوسپورین ها انواع مختلفی از عفونت ها از جمله استرپتوکوک گلو، عفونت گوش، عفونت ادراری ، عفونت های پوستی، عفونت های ریوی و مننژیت را درمان می کنند.
داروهای رایج در این کلاس شامل:

• سفالور
• سفتازیدیم
• سفتریاکسون

لینوکومایسین

این کلاس در برابر هوازی ها و بی هوازی های گرم مثبت ( باکتری هایی که بدون اکسیژن زندگی می کنند) و برخی از بی هوازی های گرم منفی فعالیت دارند. از مشتقات لینوکومایسین ممکن است برای درمان عفونت های جدی مانند بیماری التهاب لگن، عفونت های شکمی، عفونت های دستگاه تنفسی تحتانی و عفونت های استخوان و مفصل استفاده می شود. برخی از این دارو ها شامل:

• کلیندامایسین
• لینکومایسین

ماکرولید ها

از مارولید ها می تواند برای درمان ذات الریه ناشی از جامعه، سیاه سرفه، عفونت های پوستی بون عارضه استفاده کرد. کتولید ها نسل جدیدی از آنتی بیوتیک ها هستند که برای مقاومت باکتریایی ماکرولید تولید می شوند . ماکرولید هایی که رایج هستند شامل :

• آزیترومایسین
• کلاریترومایسین
• اریترومایسین

آمینوگلیکوزید

این کلاس از داروها با اتصال به ریبوزوم 30s سنتز باکتری را مهار کرده و به سرعت به عنوان آنتی بیوتیک عمل می کنند. این داروها معمولا به صورت وریدی تجویز می شوند و نمونه های متداول از این کلاس شامل:

• جنتامایسین
• توبرامایسین
• امیکاسین

طول دوره درمان با آنتی بیوتیک چقدر است

طول دوره درمان بسیار متفاوت است و بستگی به نوع عفونت، شدت و سرعت بهبود بعد از شروع درمان بستگی دارد.به طور مثال برای عفونت مجاری ادراری فقط چند روز نیاز است و برای عفونت ریه ممکن است یک یا دو هفته دارو تجویز شود.